ΕΛΜΕ ΦΛΩΡΙΝΑΣ
ΔΕΛΤΙΟ
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ
ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ
ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΛΜΕ ΦΛΩΡΙΝΑΣ ΣΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΤΩΝ ΕΛΜΕ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 24/10/15.
Συνάδελφοι
καλησπέρα, λέγομαι Πολατίδης Ηρακλής
και είμαι ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ Φλώρινας.
Έχω πρώτον την ατυχία να χει -λόγω
περασμένου χρόνου- επιδράσει πάνω μας
καταλυτικά η κόπωση και δεύτερον να
χουν προηγηθεί εξαιρετικοί ομιλητές,
οι οποίοι με τις βαθύτατες τοποθετήσεις
τους κάλυψαν επαρκέστατα διάφορες
πτυχές της πολιτικής γενικότερα και
της εκπαίδευσης ειδικότερα. Με τις
περισσότερες από αυτές τις τοποθετήσεις
θα λεγα ότι συμφωνώ στο κομμάτι της
θεωρητικής προσέγγισης έστω και αν
κάποιες από αυτές έγιναν –κατά την
κρίση μου- στο επίπεδο του εντυπωσιασμού
αλλά και των στενών κομματικών πλαισίων.
Οπότε κάθε δική μου πολιτική προσέγγιση
δεν θα κανε κανέναν από εσάς πιο σοφό,
για αυτό και δεν πρόκειται να μακρυγορήσω.
Υπάρχει όμως και μα σκληρή πραγματικότητα,
στην οποία θα ήθελα να αναφερθώ και η
οποία προκύπτει από την αποκωδικοποίηση
των παρακάτω δεδομένων.
Δεδομένο
πρώτο: σε όλες τις Γ.Σ
των ΕΛΜΕ που άκουσα δεν υπήρξε πουθενά
απαρτία. Το ίδιο και στη δική μου, αν
και πρέπει να σας πω ότι εμείς αγγίξαμε
το 10%, ποσοστό μάλλον ικανοποιητικό.
Άραγε γιατί; Πιστεύω ότι η εξήγηση
βρίσκεται στη γενικότερη απαξίωση του
πολιτικού συστήματος, προηγούμενου και
τωρινού. Ο εκπαιδευτικός κόσμος βρίσκεται
σε κατάσταση αναμονής, έντονου
προβληματισμού, όχι εφησυχασμού,
αμφιβάλλω όμως για τη συγκρουσιακή του
διάθεση τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Αυτό μπορώ εύκολα να το ερμηνεύσω από
το γεγονός ότι η δεύτερη και πιο
ριζοσπαστική πρόταση που κατατέθηκε
στη Γ.Σ μας -και αφορούσε στην απουσία
κάθε διαλόγου της ΟΛΜΕ με το υπουργείο-
μειοψήφησε λαμβάνοντας μόλις τρεις(3)
ψήφους ενώ αντίθετα πλειοψήφησε
συντριπτικά αυτή της ΟΛΜΕ. Άραγε επειδή
ο τόπος μου έχει λιγότερο επαναστατικό
χαρακτήρα από άλλους; Ίσως αν και
αμφιβάλλω γι’ αυτό. Αυτό που οφείλω εγώ
να κάνω είναι να καταθέσω και να σεβαστώ
-αυτή και μόνο- τη στάση της δικής μου
ΕΛΜΕ και να μην παρασυρθώ από διάφορες
συνδικαλιστικές σειρήνες.
Δεδομένο
δεύτερο: επειδή πολλοί
αναφέρθηκαν στο συγκλονιστικό 62% του
ΟΧΙ στο δημοψήφισμα σημειώνοντας ότι
θα έπρεπε να λειτουργήσει σαν μοναδική
πυξίδα στις επιλογές της κυβέρνησης-επιπρόσθετα
αναφέρω ότι ήταν και δική μου επιλογή-
προσθέτω όμως και τον παρακάτω
συλλογισμό. Πώς μπορεί να ερμηνευθεί η
απώλεια μόλις μισής ποσοστιαίας μονάδας
για το κυβερνών κόμμα στις εκλογές που
ακολούθησαν; Σαν διάθεση ολοκληρωτικής
σύγκρουσης; Εγώ δεν το πιστεύω. Νομίζω
ότι η συγκεκριμένη επιλογή έγινε λόγω
του φόβου για τα χειρότερα. Και είπε
κανείς ότι δεν ακολούθησε η απογοήτευση
και η διάψευση των προσδοκιών μέσα από
τους λανθασμένους χειρισμούς, λανθασμένες
επιλογές, εκτιμήσεις και δηλώσεις των
κυβερνητικών παραγόντων; Φυσικά και
υπήρξε και μάλιστα εντονότατη.
Σταθμίζοντας
λοιπόν αυτά τα δεδομένα, και λειτουργώντας
ρεαλιστικά δεν θα παρασυρθούμε να
προτείνουμε- απλά και μόνο για εντυπωσιασμό-
ανέφικτες λύσεις. Η
πρόταση μας είναι να υπάρξει καλύτερη
οργάνωση στο χώρο, συνεργασία με άλλους
κοινωνικούς φορείς, προσεκτική ιεράρχηση
των προτεραιοτήτων μας και άνοιγμα στην
κοινωνία. Να ανοίξει η
ΟΛΜΕ κανάλι μόνιμης και συνεχούς
επικοινωνίας με αυτήν μέσα από τη διαρκή
ενημέρωση. Δεν είναι δυνατόν μέρος της
κοινωνίας να θεωρεί φυγόπονο τον
εκπαιδευτικό που ενδιαφέρεται μόνο για
το ωράριο του και τα ασήμαντα του
μικρόκοσμου του. Πρέπει επιτέλους να
μάθει η κοινωνία ότι υπάρχουν εκπαιδευτικοί
που δουλεύουν σε θερμοκρασίες κατά τη
διάρκεια του χειμώνα που δε ξεπερνούν
τους δέκα(10) βαθμούς μέσα στο σχολείο,
για εκπαιδευτικούς που δουλεύουν σε
τέσσερα(4) και πέντε(5) σχολεία για μα
συμπληρώσουν το ωράριο τους, για
εκπαιδευτικούς που ξοδεύουν δικά τους
χρήματα για να αγοράσουν υλικά του
σχολείου, για εκπαιδευτικούς που δέχονται
τρομοκράτηση και αυταρχική συμπεριφορά
από ανώτερους.
Δεν είναι δυνατόν να μένουν αναπάντητες οι διάφορες
εξυπναδίστικες ατάκες διαφόρων
δημοσιογράφων στα πλαίσια της εικόνας
που καλλιεργείται από μέρος των ΜΜΕ και
μέρος του τύπου για τον εκπαιδευτικό.
Γι’ αυτό και
πρέπει η ΟΛΜΕ πέρα απ’την γνωστοποίηση
των ιδιαίτερων οικονομικών και κάθε
είδους αιτημάτων μας να προβαίνει σε
τακτικότατη ενημέρωση της κοινωνίας
με παρουσίες στα ΜΜΕ, άρθρα στον τύπο,
αναρτήσεις στο διαδίκτυο. Θα πρέπει
επίσης να ασκεί ολοένα και μεγαλύτερη
πίεση στην κυβέρνηση όχι χαϊδεύοντας αλλά διεκδικώντας ολοένα και περισσότερο,
κλιμακώνοντας συνεχώς τις κινητοποιήσεις
της και οργανώνοντας καλύτερα την
τακτική της.
Είναι σίγουρο
ότι το όραμά μας ξεθωριάζει. Υπάρχει
κίνδυνος όμως να χαθεί τελείως μέσα από
άστοχες επιλογές, γι’αυτό ας είμαστε
πολύ προσεκτικοί.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΤΗΣ ΕΛΜΕ ΦΛΩΡΙΝΑΣ
ΠΟΛΑΤΙΔΗΣ
Ι. ΗΡΑΚΛΗΣ
